فرهنگ، اقتصاد و اعتقاد، پایه‌های اصلی ترغیب جوانان به ازدواج و تشویق خانواده‌ها به فرزندآوری هستند که اگر وجود داشته باشند، اصولاً نیازی نیست کسی به تبلیغ برای لازم نشان دادن فرزندآوری متوسل شود.

در دهه هفتاد تمام امکانات به خواست و ارائه مسئولین نظام برای دور ساختن مردم از فرهنگ فرزندآوری بکار گرفته شد، در دو دهه اخیر اوضاع اقتصادی کشور به سوی بحرانی شدن سوق داده شد و بی‌توجهی به نیازهای روحی و دور ساختن مردم از آزادی‌های مشروع در سال‌های اخیر، متأسفانه این پایه‌های اصلی، که می‌توانند زمینه‌ساز رشد جمعیت باشند، را سُست کردند.

وقتی فرهنگ فرزندآوری به فرهنگ کاذب «فرزند کمتر – زندگی بهتر» تبدیل شود، بحران اقتصادی هم امکان فرزندآوری را از مردم سلب کند و اعتقاد مردم به حفاظت از نسل آینده نیز متزلزل شود، نتیجه طبیعی این خواهد بود که کسی به قانون جوانی جمعیت اهمیت نمی‌دهد و مشوق‌ها هم کارائی لازم را نخواهند داشت. بدین‌ ترتیب راه درست اینست که در سیاست‌های کلان فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی تجدید نظر شود تا مشکل جمعیت به صورت ریشه‌ای حل گردد.