به گزارش بهارستان ایران: مسمومیت دانش آموزان دختر که از شهر قم شروع شد؛ حال با گذشت نزدیک به سه ماه دامنه آن هر روز گسترش پیدا می‌کند و بالطبع به نگرانی و سردرگمی خانواده‌ها هم می‌افزاید. دانش‌آموزان که حدود دو سال به دلیل ویروس کرونا و پس از آن هم به بهانه‌های مختلفی از جمله آلودگی هوا، اعتراضات و بحران گاز از حضور در مدارس جا ماندند، حال با تداوم مسمومیت‌ها، خانواده دانش آموزان را، حتی در مدارسی که فعلا پایشان به این ماجرا باز نشده در میان یک دو راهی قرار داده است؛ دو راهی میان ماندن در خانه و عقب ماندن از تحصیل یا فرستادن فرزندان خود به مدرسه و نگرانی بابت سلامتی آن‌ها.

بدین منظور دیده‌بان ایران به سراغ آن دسته از خانواده‌هایی رفته که در مدارس فرزندان آنها خبری از مسمومیت نبوده ولی ترس و نگرانی از این ماجرا، آن‌ها را در میان تصمیم برای انتخاب یکی از این دو راه قرار داده است.

نمی‌گذارم بچه‌ام به مدرسه برود

“م” دو دختر دارد که یکی از آن‌ها در پایه اول ابتدایی و دیگری در پایه هفتم تحصیل می‌کند. او می‌گوید: دختر بزرگترم را امروز به مدرسه نفرستادم اما دیگری را چون درس جدید داشتند، فرستادم ولی از روزهای آینده نمی‌گذارم به مدرسه برود.

او همچنین درباره اینکه آیا تصمیم جمعی بین والدین یا از طرف مدرسه درباره حضور یا عدم حضور در مدرسه گرفته شده است یا خیر، عنوان می‌کند: دخترم که در مقطع متوسطه اول تحصیل می‌کند، خود والدین با یکدیگر هماهنگ کردند. مدرسه چیزی به ما نگفت اما امروز را غیرحضوری تدریس کردند. دختر کوچکترم که مقطع ابتدایی است، از مدرسه تماس گرفتند و تصمیم را به خودمان واگذار کردند؛ گفتند اگر دانش‌آموزان نیایند، غیبتی رد نمی‌شود ولی مدرسه آموزش غیرحضوری ندارد.

سلامتی‌ برایم اهمیت دارد

“الف” هم مادر دو دختر در مقطع متوسطه اول است. او فرزندانش را به مدرسه نفرستاده و درباره این تصمیم خود بیان می‌کند: هر چه جلوتر رفتیم، دیدم که اصلا عاقبت و هدف این کار مشخص نیست. نگران بحث آموزشی بچه‌ها نیستم بلکه سلامتی‌شان برایم اهمیت دارد.

“ن” یک فرزند پسر دارد و او را با نگرانی به مدرسه فرستاده است. وی از نگرانی‌های خود، می‌گوید: من با ترس و لرز پسرم را به مدرسه فرستادم چرا که هنوز در منطقه ما هیچ مدرسه‌ای را مسموم نکرده‌اند. از سوی دیگر مشکل تنها در خانه ماندن پسرم را دارم.

این مادر در ادامه درباره تصمیم بقیه خانواده‌ها ادامه می‌دهد: تقریبا همه دانش آموزان به مدرسه می‌آیند ولی نگرانی و دل آشوبی داریم. بیشتر اولیا به خاطر اینکه بچه‌ها پسر هستند و بابت تنها ماندن‌شان در خانه و آسیبی که در دوران کرونا به دلیل عدم تخلیه انرژی به بچه‌ها وارد شد، به مدرسه می‌فرستند.

او همچنین در مورد اقداماتی که مدرسه فرزندش برای پیش‌گیری و مراقبت از صورت گرفتن مسمومیت‌ها انجام می‌دهد، تصریح می‌کند: کادر مدرسه هم خیلی نگران هستند و به شدت بر رفت و آمدهای مدرسه و بیرون از آن نظارت دارند. آنطور که به ما اعلام کردند، گویا حوالی مدارس منطقه، مامور مخفی گذاشته‌اند.

پسر “ز” در مقطع متوسطه دوم تحصیل می‌کند. او روز گذشته فرزند خود را به مدرسه نفرستاده و در این خصوص عنوان، می‌کند: پسرم را به مدرسه نفرستادم ولی والدین هیچکدام از همکلاسی‌هایش راضی نشدند که حتی یک روز با فراخوان و برای حمایت از دختران همراهی کنند. یکی از همکلاسی‌های پسرم گفته بود که مادر من به این مسائل خیلی کاری ندارد و می‌گوید فقط به مدرسه برو.

این مادر ادامه می‌دهد: البته مدرسه پسرانه هست و شاید دل‌شان به این خوش است که به پسرها کاری ندارند. با مسئول مدرسه هم که صحبت کردم، گفت مدرسه ما مشکلی ندارد و فعلا هم با مدارس دخترانه کار دارند ولی به نظر من هرکسی خودش می‌داند و وجدانش.

او همچنین در پایان می‌گوید: مدرسه پسرم را حتی غیر حضوری هم نکردند چرا که می‌گویند آموزش و پرورش باید اجازه دهد.

منبع: دیده بان ایران