پژوهشگران توضیح دادند: یافته های ما نشان داد که ورزش یک راه کم هزینه و مفید برای کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون و به طور کلی بهبود وضعیت سلامت فرد است.

بیماری پارکینسون، از شایع ترین اختلالات عصبی است که هیچ درمانی ندارد. در این بیماری ناتوان کننده، فرد مبتلا، به تدریج برخی از توانایی ‌های حیاتی خود را از دست می ‌دهد. از شایع ترین علائم پارکینسون می توان به عدم تعادل، لرزش دست و پا یا حتی زوال شناختی اشاره کرد.

تیم تحقیقاتی برای این مطالعه، به بررسی داده های ۹۵ هزار شرکت‌ کننده زن، با میانگین سنی ۴۹ سال پرداختند که در شروع مطالعه، هیچ یک به بیماری پارکینسون مبتلا نبودند. پس از گذشت سه دهه، هزار نفر از شرکت کنندگان به بیماری پارکینسون مبتلا شدند.

در طول این مطالعه، شرکت کنندگان شش پرسشنامه را در رابطه با میزان و انواع فعالیت بدنی تکمیل کردند و به سوالاتی از قبیل اینکه روزانه چقدر پیاده روی می کنند یا چند ساعت را صرف کارهای خانه می کنند و همچنین چه مقدار از وقت خود را صرف انجام فعالیت های تفریحی متوسط مانند باغبانی و فعالیت های شدیدتر مانند ورزش می کنند، پاسخ دادند.

پس از در نظر گرفتن عواملی مانند محل زندگی، وضعیت یائسگی و سیگار کشیدن، محققان دریافتند که احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون در افرادی که بیشترین میزان فعالیت بدنی را داشتند، ۲۵ درصد کمتر بود.

دانشمندان اظهار داشته اند: بر اساس یافته های ما، ورزش و فعالیت بدنی منظم، ممکن است بروز بیماری پارکینسون را به تاخیر انداخته یا از آن جلوگیری کند. نتایج این مطالعه از ایجاد برنامه ها و مداخلات ورزشی برای کمک به کاهش خطر بیماری پارکینسون حمایت می کنند. یافته های تحقیقاتی این مطالعه در مجله Neurology منتشر شده اند.