نکته جالب تیترهای جایگزین نشریات زنجیره‌ای در صفحات اول است:

– آفتاب یزد: اردوغان مجبور است با غرب کنار بیاید/ آفرود سوارها محروم می‌شوند/

– هم میهن: نامت بماند تا ابد (نکوداشت 100 سالگی محمد علی موحد/ پنج درس اصلی دیپلمات‌ها، نوشته‌ای از استفان والت/

– سازندگی: قلک خالی صندوق توسعه

– اعتماد: عبور سالم قالیباف از گردنه پایداری/ چرا جنگ بعد از آزادسازی خرمشهر ادامه یافت؟/ افول ستاره بخت مخالفان اردوغان.

سانسور سفر رئیس‌جمهور کشورمان به ‌اندونزی در حالی است که در جریان این سفر، در کنار امضای 11 سند مهم همکاری، برای افزایش مبادلات تجاری معادل 20 میلیارد دلار و ضمنا دلارزدایی از مبادلات توافق شد.

تجارت ترجیحی، لغو روادید، مبادلات فرهنگی، همکاری نظارتی بر تولید فرآورده‌ای دارویی، همکاری در زمینه‌های علمی، فناوری، تجهیزات پزگش، و همکاری در زمینه نفت و گاز، از جمله توافقات و اسناد همکاری امضا شده میان دو کشور است.

نیاز ‌اندونزی به واردات انرژی به‌عنوان یکی از مصرف‌کنندگان بزرگ انرژی جهان، ایجاد زمینه برای فعالیت تجار ایرانی در «آسه‌آن» به واسطه‌ ‌اندونزی، نیاز این کشور به دارو و تجهیزات پزشکی، امکان انتقال فناوری روز دنیا توسط ‌اندونزی به کشور در حوزه‌های مختلف مانند صنعت هواپیماسازی، صادرات خدمات فنی و مهندسی به‌ویژه در حوزه ساخت نیروگاه در ‌اندونزی در کنار بازار بزرگ و پرجمعیت این کشور، از جمله فرصت‌های ایران در سفر رئیس‌جمهور به ‌اندونزی است.

اندونزی با جمعیت بیش از ۲۷۵ میلیون نفر، چهارمین کشور پرجمعیت، و پانزدهمین کشور پهناور جهان است و از جمله قدرت‌ها و اقتصادهای نوظهور محسوب می‌شود. این کشور، پانزدهمین مصرف‌کننده بزرگ انرژی جهان است

بر اساس گزارش صندوق بین‌المللی پول،‌ اندونزی هفتم پس از چین، آمریکا، هند، ژاپن، آلمان و روسیه، هفتمین اقتصاد بزرگ دنیا به شمار می‌رود. اقتصاد این کشور، بزرگ‌ترین اقتصاد جنوب شرق آسیا می‌باشد. ‌اندونزی، عضو گروه ۲۰ است. موسسات اقتصادی آینده پژوه در دنیا پیش‌بینی می‌کنند ‌اندونزی بر اساس برنامه‌ریزی‌هایی که انجام داده، جایگاه چهارمین اقتصاد بزرگ جهان را طی دو دهه آینده به دست آورد. این کشور، همچنین یکی از بنیانگذاران اصلی جنبش عدم تعهد و از اعضای موثر سازمان همکاری‌های اسلامی به شمار می‌رود و در کنار تنگه مالاکا و در موقعیتی راهبردی در جنوب شرق آسیا قرار گرفته است.

یادآور می‌شود آخرین سفر رئیس‌جمهور کشورمان به ‌اندونزی در جریان دیدارهای دوجانبه، به 17 سال قبل یعنی سال ۲۰۰۶ برمی‌گردد.

در حالی که نشریات زنجیره‌ای غربگرا بر کتمان اهمیت سفر آقای رئیس ‌به جاکارتا و توافقات ضد تحریمی انجام شده تاکید داشتند، دولت آمریکا نتوانست با سکوت و بی‌اعتنایی از کنار این سفر بگذرد.

«متیو میلر» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، در واکنشی به توافقات میان ایران و اندونزی که اهمیت ضد تحریمی آن را می‌رساند، گفت: «ما اجرای موشکافانه تحریم‌ها علیه ایران را ادامه می‌دهیم و برای اقدام علیه ناقضان تحریم‌ها تردید نخواهیم کرد. پیش از این بارها چنین اقداماتی در دنیا انجام داده‌ایم و کشورها را از برداشتن گام‌هایی در قبال ایران که ناقض تحریم‌ها باشند، برحذر می‌داریم».

در کنار ابعاد مهم اقتصادی و تجاری این سفر، نباید از ابعاد سیاسی و فرهنگی سفر آقای رئیسی و استقبال و علاقه مسلمانان این کشور در استقبال از ایشان هم غفلت کرد؛ استقبالی که عمق راهبردی جمهوری اسلامی ایران را نشان می‌دهد. این قبیل استقبال‌ها و ابراز علاقه ملت‌ها را باید با سفر مقامات آمریکایی به کشورهای مختلف به ویژه کشورهای مسلمان مقایسه کرد که نوعا با ابراز نفرت و انزجار و اعتراض مردم مواجه می‌شود.