به گزارش بهارستان ایران: والک، یکی از گونه‌‌های سیر و به اصطلاح نوعی سیر کوهی است. نام علمی آن Allium ursinum L و نام انگلیسی آن Board-leaved Garlic، wild Garlic و از خانواده Liliaceae است.

با نام‌‌های پیاز خرسی، سیر جنگلی، سیر خرس نیز از آن یاد می ‌شود. والک بسیار ملایم ‌تر و شیرین ‌تر از سیر معمولی است و بیشتر مصرف دارویی دارد. بوی آن شبیه پیاز است. قسمت مورد استفاده والک، گیاه جوان و به ندرت از گیاه خشک شده یا عصاره آن است.

ترکیبات شیمیایی والک یا سیر کوهی:

والک حاوی ترکیباتی مانند اسانس فرار که حاوی ترکیبات گوگردی است. والک را در فصل بهار می‌‌چینند و برای فصول دیگر به دو روش فریز کردن و یا خشک کردن نگهداری می‌‌کنند. در صورتی که بخواهید سبزی والک یا سیر کوهی را خشک کنید، حتماً باید به روش خشک کردن در سایه عمل کنید.

خواص و اثرات دارویی والک یا سیر کوهی:

۱- والک در موارد تصلب شرایین، اسهال، اتساع روده‌ای، آنفلوانزا، برونشیت، بیماری اسهال خونی از نوع آمیبی و سیاه سرفه به کار می‌رود.

۲- خوردن آن تنفس را آسان و تنگی نفس را درمان مى‌کند.

۳- مداومت در خوردن والک یا سیر کوهی سبب ریزش موى سفید و در آمدن موى سیاه به جاى آن می‌شود. این خاصیت به علت داشتن فلز منگنز است که در آن زیاد بوده و عامل سیاهى موى بدن انسان است.

۴- والک با انبساط ملایم عروق خونی سبب کاهش فشار خون می‌شود.

۵- سرشار از ویتامین C بوده و داراى لعاب و صمغ زیاد است.

۶- والک یا سیرکوهی برای تصفیه خون بسیار مفید است و در ناراحتی‌ های هاضمه کمک می ‌کند و خواص پیاز آن تا حدود زیادی شبیه سیر است.

۷- مصرف گیاه والک یا سیر کوهی باعث کاهش قند و پیشگیری از افزایش فشار خون در مبتلایان به دیابت می‌شود.

۸- والک یا سیر کوهی برای کسانی که تنگی عروق دارند و همچنین برای سرگیجه بسیار مفید است.

۹- این گیاه ضد عفونى کننده‌ی قوى است؛ به هضم غذا کمک مى‌کند و ضد کرم معده و کرم کدو است.

۱۰- اثر خوبى بر روى اعصاب دارد و از آن براى درمان نسیان، تقویت اعصاب و اشخاص فلج استفاده می‌کنند.

۱۱- تسکین دهنده‌ی درد روماتیسم، سیاتیک و نقرس است.

۱۲- ادرار را باز مى‌کند و رنگ چهره را نیکو مى‌سازد.

۱۳- پادزهر سموم حیوانى و غذایى هست.

۱۴- مداومت در خوردن والک سبب ریزش موى سفید و در آمدن موى سیاه به جاى آن می‌شود. این خاصیت به علت داشتن فلز منگنز است که در آن زیاد بوده و عامل سیاهى موى بدن انسان است. از این نظر شباهت زیادى به سیر دارد.

۱۵- به علت داشتن املاح زیاد، خون را قلیایى کرده و اسیدی بودن آن را از بین مى‌برد.

۱۶- میوه‌ی والک بسیار خنک و ضد رطوبت بدن است و راه ورود میکروب‌ها را به عروق مى‌بندد و از خونریزى و فساد خون جلوگیرى کرده و رقت خون را درمان مى‌کند.

۱۷- ملین و اشتهاآور بوده و ادرار را زیاد مى‌کند.

۱۸- سیر کوهی برای کسانی که تنگی عروق دارند و همچنین برای سرگیجه بسیار مفید است.

۱۹- مسکن صفرا و پاک کننده صفرا از امعاء است.

۲۰- بهترین درمان روماتیسم و تصلب شرائین است، براى کسانى که از درد معده رنج مى برند، میوه ى خوبى است و از تحریکات جلدى جلوگیرى مى‌نماید.

۲۱- شربت والک براى مبتلایان به تب و آبله مرغان و سرخک بسیار مفید است. غرغره‌ی جوشانده‌ی آن براى درمان دردگلو و آنژین سود فراوان دارد.

۲۲- سکنجبین میوه آن خنک کننده بوده و براى رفع یرقان و التهاب صفرا و کبد سودبخش است.

۲۳- اگر بر روی پوست مالیده شود باعث قرمزی پوست می‌شود.

۲۴- به صورت موضعی برگ‌های له شده‌ی آن را می‌توان برای از بین بردن آبسه و کورک به کار برد.

۲۵- مالیدن عصاره میوه ى والک جهت زخم‌هاى آبدار و چرکى نافع بوده، آن‌ها را خشک مى‌کند و گل آن نیز همین خاصیت را دارد.

۲۶- ضماد برگ والک جهت زخم‌هاى سرد و برآمدگى چشم از حدقه مفید است. عصاره‌ی برگ و ساقه‌ی آن که تازه چیده و کوبیده شده را با کمى صمغ مخلوط نمایید، جهت امراض ‍چشم مخصوصا جوش پلک و ریزش اشک، ناخنه و ورم پلک چشم مفید است.

۲۷- جویدن برگ والک جهت ورم لثه و رفع بى حسى آن مفید است. جوش‌هاى دهان را از بین مى‌برد و بوى بد دهان را برطرف مى‌کند.

۲۸- نوشیدن آب برگ و ساقه‌ی آن که تازه باشد با کمى صمغ عربى جهت تقویت معده و خونریزى معده و بند آمدن اسهال و معالجه بواسیر نافع است.

۲۹- گل والک نیز اسهال را بند مى‌آورد و ضماد برگ آن بر روى دکمه بواسیر خونى نافع است.

۳۰- نوشیدن جوشانده‌ى ریشه‌ی والک علاوه بر بند آمدن اسهال، سنگ کلیه و مثانه را خرد مى‌کند.

از برگ این گیاه تا می‌توانید استفاده کنید و چنان چه در اختیار ندارید از سیر معمولی چه از برگ و چه از پیاز آن میل نمایید. اثر گیاه تازه بهتر از پخته ی آن است. برگ آن را همراه با جعفری و پیازچه به صورت سبزی خوردن یا سالاد، سوپ، آش کوکوی بدون تخم مرغ می‌توانید میل کنید.

توجه: لازم به یادآوری است این گونه گیاهان وحشی را بدون شناسایی کامل نباید مصرف کرد.

منبع: پارسی طب